"Szkoło,
wieków urodo,
nikt, tylko ty
jedna tak umiesz
być starą i zarazem
młodą, poważną i wesołą,
podnosić głos i pochylać
czoło, patrzeć górą i płynąć
nurtem Wisły, naszej myśli
wielkości jedność, światła
wymowo, jesteś życia
szkołą starą i nową."

Stefan Gołębiowski

("Zawołanie".)
W 1980 r., podczas generalnego remontu Szkoły, precyzyjnym zabiegom konserwatorskim poddana została także wieża. I tam w maksymalnym stopniu wykonano zlecenia A. Tomaszewskiego, by podkreślić "wysoką rangę" i "wybitne walory zabytkowe" obiektu. Na szczycie wieży zainstalowano kopułę obserwatorium astronomicznego, a niższe kondygnacje przeznaczono na jego zaplecze. Kopułę i obserwatorium zaprojektował inżynier Jan Socha z "Mostostalu", a układ jezdny inżynier Michał Cios - pracownik Mazowieckich Zakładów Rafineryjnych i Petrochemicznych. Kopułę wykonał "Mostostal", układ jezdny pod kierunkiem Zbigniewa Kowalczewskiego - Fabryka Maszyn Żniwnych w Płocku. Obydwa zakłady wykonały prace w czynie społecznym. Obserwatorium wyposażono w lunetę średniej jakości (powiększającą 400 razy) - wystarczającą dla celów szkolnych. Sprawie obserwatorium patronował też doc. dr hab. Maciej Bielicki z Obserwatorium Astronomicznego w Warszawie, który miał nadzieję, że da się je włączyć w sieć obserwatoriów śledzących ruch satelitów (pomysł czeka na realizację).

Wieża - widok od strony wschodniej

Wyposażenie wieży w sprzęty praktyczne (skrzynie i krzesła) wykonały Zakłady Stolarki Budowlanej "Stolbud" w Płocku, a elementy praktyczno - zdobnicze (żyrandole, okucia, halabardy, miecz) ludowy artysta - Józef Cegielski z Brudzenia.
Wieżę wykonawca przekazał Szkole dopiero 4 czerwca 1980 r.

Wieża - klatka schodowa